As pegadas amosan en moitos casos as pezuñas secundarias (dependerá en parte do peso do animal ou da consistencia do barro) o que as fai inconfundibles con outras especies, pero non sempre é así e na meirande parte das ocasión só poderemos ver a pezuñas principais cun tamaño duns 5 centímetros.
Pegadas de xabaríns (Sus scrofa) no Regato Vilar (Concello de Oia, Pontevedra). Fotografía: NFR-ANABAM.
No revolcadeiro (bañadoiro ou baña) o barro proporciona aos xabarís unha capa protectora fronte aos insectos. Tamén teñen unha función sexual e durante a época de celo só os machos dominantes acceden a estes lugares (https://fototrampeobm.wordpress.com/2014/08/23/xabarins-sus-scrofa-no-revolcadeiro/).
Revolvadeiro ou baña de xabarín en Loureza (Concello de Oia, Pontevedra). Fotografía: NFR-ANABAM.
Revolvadeiro de xabaríns no piñeiral de Camposancos (Concello de A Guarda, Pontevedra). Fotografía: AFL-ANABAM.
Nas proximidades do revolcadeiro é frecuente atopar árbores onde os xabarís se refregan e afían os caninos (rascadeiros e afiadeiros) arrincando a codia e que son visitados frecuentemente. Nestes troncos podemos atopar restos da pelaxe do animal que quedan enganchados na codia.
Rascadeiro de xabarín no piñeiral de Camposancos (Concello de A Guarda, Pontevedra). Fotografía: AFL-ANABAM.
As fozas son outra das sinais inequívocas da presenza de xabaríns e nelas levantan tramos de terreo na procura de alimento, maiormente raíces e cogomelos.
Foza de xabarín no piñeiral de Camposancos (Concello de A Guarda, Pontevedra). Fotografía: AFL-ANABAM.
Máis información sobre a especie: